t'abă

Bedeutung / Znaczenie

• Pol. duch

Morphologie und Betonung / Morfologia i akcent

n:f

Etymologie / Etymologia

— Etymologia niejasna. Rost (s. 113, przyp. 20) wiąże z scs. kobb 'wróżenie’, natomiast Brückner (ZfslPh, VII, s. 48) zestawia ze stcz. koba Tcruk’ (o słow. wyrazie kobb zob. Vasmer, REW, I, s. 584 i Trubacev, Voprosy Slavjanskogo Jazykozna- nija, vyp. 4, Leningrad, 1959, s. 138-9). Do etymologii Rosta nawiązuje Olesch (Thesaurus, III, s. 1196), a za nim Vin- cenz (WWS, s. 283-92 oraz Gedenkschrift für Olesch, s. 41- 57). Olesch sprowadza połab. wyraz do *ksba/*koba. Połab. ťabə nie może jednak pochodzić ani z *koba, ani z *ksba, albowiem pierwotne *koba musiałoby się rozwinąć w ťübə, natomiast *ksba w kåbə (por. np. *kobyla ťübålə, *ksto kåtu). Tymczasem systematyczne zapisy w źródłach w sposób niedwuznaczny*wskazują na brzmienie ťabə, względnie ťåbə. Transkrypcja ťabə sugerowałaby jakąś pożyczkę z niem. (por. s.v.v. ťaďo, ťaděl, ťarl, ťasåj,), natomiast formę ťåbə należałoby wyprowadzać z *tbba (por. ťamə^= Hьта). Niestety, nie udało się do tej pory znaleźć ewentualnego źródła zapożyczenia w niemieckim, ani odpowiedników w innych językach słow. sprowadzających się do *tbba. — Forma przymiotnika sjętə (^= *svętaja) wskazuje na rodzaj żeński tego rzeczownika.

Beispiele / Przykłady

PLB	DE/FR
sem ă tom aidĕ vån kabă (t'abă)	hir und dort gehet her Gespenst	PS