t'öråitĕ

Bedeutung / Znaczenie

• Pol. koryto, niecka

Morphologie und Betonung / Morfologia i akcent

n:n

Etymologie / Etymologia

— koryto, *pektbnoje koryto: pol. koryto ‘podłużne naczynie zwykle drewniane (pierwotnie z wydrążonego pnia drzewa, później także zbite z desek), służące do różnych celów, np. do pojenia i karmienia zwierząt domowych, do przechowywania i przenoszenia materiałów sypkich i płynów’, łożysko rzeki’, dial. także ‘dzieża, niecka’, ‘jar, parów, rów’, w podobnych znaczeniach we wszystkich językach słow.: kasz. koreto, dł. koryto, gł. korto, cz. koryto, sła. koryto, słe. korito, sch. kórito, cs. koryto, bg. Koрúтo, maced. Kopumo, ros. корыто, ukr. Kopńmo, br. карыта. — Pierwotne nomen instrumenti z sufiksem -(y)to od rdzenia *kor- (zob. s.v. ťöraiste), zob. Sławski, SE, II, s. 502-4 (z dalszą bibliografią).

Beispiele / Przykłady

PLB	DE/FR
såipĕ vå t'öråitĕ	Das Fallen des Mehls in die Kiste	H