våzdet-să

Bedeutung / Znaczenie

• Pol. ubrać się

Morphologie und Betonung / Morfologia i akcent

v:inf

Etymologie / Etymologia

— *vszděti sę, *vszdědę(ts) sę, *vtszdĕji sę, *mzděli sę, por. vwV ľ™. 'i -rać’ wdziać’, stcz. vzdieti 'ućiniti, udělati; 'heiW oziti, da.ti; obleknouti’, słe. vzdeti, vzdem, vzdenem scľ 6 j ľ“ ime jemaI,dem einen Namen geben’, een’ ™ V ш^eЫV. II 'erheben, austrecken, aufle- g , s. książkowe i przestarz. воздеть tylko w wyrażę-

niu воздеть руки 'podnieść ręce do góry’ — 7

• M- do *dĕti• ded™ - 2 pierwotną reduPlikacją w^T

która zachowała się w językach slow. szczątkowo zľb Mrfľ let, Et., s. 18-9 oraz Vaillant, GC, III, s. 303-4;’ jej śladet jest też połab forma 3 pl. pra*s. våzdedą-sə. Lehi-SpłaS ski (Gram. poł., s. 217) mniej przekonująco formę tę wyprowadza z *V5zded]9(U)-se, Rost zaś (s. 90, przyp. 2) niesłusz- nie przypuszcza, że zapis „Wåsdedangsa” może być błędem zamiast ”Wåsdenangsa . Poszczególne języki słow. modyfikowały koniugację tego czasownika w kierunku bardziej regularnym, tj. zastępując formę z reduplikacją formami *dĕję i *dĕnę, a nawet perfektywny inf. *dĕti formą imperfektywną *dějati i nadając tej ostatniej funkcję perfektywną (w językach płn.-zach.), zob. Vaillant, l.c. oraz Vasmer, REW, I, s. 347-8; przykładem takiej innowacji w połabskim jest prawdopodobnie oboczna forma våzďət (zob. s.v.). Por. våzdevot-sə, våzďət.