t'örăc

Bedeutung / Znaczenie

• Pol. korzec (miara)

Morphologie und Betonung / Morfologia i akcent

n:m:B1a

Etymologie / Etymologia

— *кoгъсъ: poi. korzec, korca ‘dawna miara objętości ciał sypkich (zmiennej wielkości zależnie od okolicy); miara ciężaru, około 100 kg’, ‘duże naczynie z kory lub pnia w postaci beczki, którym mierzono’ (dziś dial.), stpol. też ‘miara ciał płynnych; korytko, skrzynka na obwodzie koła młyńskiego’, w podobnych znaczeniach kasz. korc, dł. kórc, gł. kórc, cz. korec, korce, stcz. koŕec, korce, sła. korec, korca, słe. kórec, korca, scs. когьсь, ros. dial. корéц, корцá, ukr. кóрець, br. кóрац. Test (talk) Prawdopodobnie pierwotne deminutivum od słabo zaświadczonego *kors (por. scs. kórz ‘miara pszenicy’, poi. dial. dwü t'örin - f Öтi'ё gg j kory mięsa dwa koryta , por. też strus. korb 'kora’); znaczenie pierwotne: 'naczynie z kory służące do czerpania lub do mierzenia’;