t'ėnąʒ

Bedeutung / Znaczenie

• Pol. król, szlachcic, junkier

Morphologie und Betonung / Morfologia i akcent

n:m

Etymologie / Etymologia

— *kmęgb (^. *ktntgs) *perdc ктца, *ЬщSē, *kmęń-. poi kstądz duchowny chrześcijański, sacerdos', stpol. też ыL wodz , kasz. ksn sacerdos’, dl. knĕz ^an, właściciel ziemski’ proboszcz , gl. knjez 'pan, dziedzic; duchowny, proboszcz’’ cz. knez Zapian, duchowny’, stcz. też 'władca, książę, pan’’ sla. kńaz 'sacerdos’, słe. knęz 'Graf, Fürst’, sch. knĕz 'KЦ™’ władca’, scs. ksnęgb || kznęp, Türst, Herrscher, Oberster, Statthalter’, bg. dawne шез 'wielki starosta w płn.-zach. Bułgarii’ (Sławski, SE, III, s. 264), maced. тез książę’, ros. князь, князя fts.’, ukr. князь, князя 'ts.’, br. князь, князя fts.’. — Pożyczka z germ. *kuningaz, por. niem. König ктói’