lezĕ

Bedeutung / Znaczenie

• Pol. pełzać, leźć, włazić, wspinać się

Morphologie und Betonung / Morfologia i akcent

v:ninf:A1

Etymologie / Etymologia

— *lĕze(tb), del z niem., *Uze(U) perky, *lĕzętjbjb (zamiast Hězętjbjb, zob. Lehr-Spławiński, Gram. poł., s. 218) do *lĕzti: poi. lezć, lezę 'pełzać, iść wolno, wlec się; wchodzić na górę, w górę, wspinać się; pchać się, wciskać się’, rząd. fo włosach: wypadać, wychodzić’, kasz. lezc, leze 'leźć, iść, posuwać się wolno, wspinać się, pchać się, wciskać się’, słi. liezc 'kriechen, klettern’, dł. lSzc, lĕzu 'kriechen, schleichen; klettern; gehen (als grober Volksausdruck)’, gł. lĕzć, lĕzu 'leźć’, cz. Uzti, lezu 'pełzać, czołgać się; posuwać się ciężko, z trudem, wlec się; włazić, wspinać się; pchać się, wciskać się, iść gdzie bez potrzeby, bez zaproszenia’, sła. liezť, lezie 'ts.’, słe. Usti, lezem 'kriechen, schleichen, schliefen’, sch. Ijesti, Ijezern 'leźć, łazić’, scs. tylko z przedrostkiem, por. izUsti, izUzę 'heraussteigen, absteigen, herausgehen, weggehen’, bg. изляза 'wyjść, wyjechać’, maced. излезе 'ts.’, ros. лезть, лeзу, лезешь 'włazić, przełazić; leźć; wyłazić, wypadać (o włosach)’, ukr. лíзти3 лíзу3 лiзеiu 'ts.’, br. лязцí 'ts.’