bikăc

Bedeutung / Znaczenie

• Pol. dzięcioł

Morphologie und Betonung / Morfologia i akcent

n:m:B1a

Etymologie / Etymologia

— Pożyczka z dn. z rodzimym sufiksem -əc ±=s *-ačъ", podstawą dla tego połab. wyrazu był zapewne czasownik zapożyczony z dn., por. śrdn. bicken 'mit einer Spitze klopfen, picken’, liinebur. bick’n 'mit der Spitzhacke (Bick’) arbeiten’, por. podobne zapożyczenia także w kasz.: Ьёкâč 'kaczka czarna; samiec gęsi, gąsior; dzięcioł’, bĕkac 'uderzać beką („małą motyką”) lub w ogóle czymś twardym; rąbać nieporadnie, zwłaszcza drzewo’; nie bez wpływu na powstanie takiej nazwy dzięcioła w połabskim i kaszubskim była prawdopodobnie forma dn. böm-bikker 'Spechť, por. też w słowniku Grimmów: Baumbicker 'picus, weil er an die baumrinden bic- kend wünner sucht’, Baumhäckel 'picus arborarius’ (Grimm