rict

Bedeutung / Znaczenie

• Pol. rzec, powiedzieć

Morphologie und Betonung / Morfologia i akcent

v:inf

Etymologie / Etymologia

— Ь'eЫi, *re6g (zamiast *reko), *redeχh *rećh, *re6e, *reĕi: poi. książk. rzec, rzeknę, stpol. rzekę 'powiedzieć', kasz. rec, ręką 'ts.', dł. rac, racom || ŕakmi 'ts.', gł. rjec 'ts.', cz. Hci, reknu 'ts.’, sła. riecf, rećie 'ts.’, słe. гêči, rećem 'ts.’, sch. reći, reććm 'ts.’, scs. reśti, reko, 'ts.5, bg. река 'ts.', też 'rozkazać, postanowić’, maced. рече 'ts.’, strus. reći 'rzec; nazwrać’, ros. dial. речи || рeчйть 'powiedzieć’, ukr. przestarz. ректú, речỳ 'ts.’ — Z odpowiedników pozasłow. por. lit. rikti, rekin 'brüllen’, lot. reki 'ts., laut schreien, heulen’, stind. racclyati 'ordnet, verfertigt, bildet, bereitet’, zob. Trautmann, BSW, s. 243, Vasmer, REYV, II, s. 508—509 (z dalszą

Beispiele / Przykłady

PLB	DE/FR
joz ricål-mĕ	Ich habe ihm befohlen	H
ricai-mĕ	Hersagen	H
tåi ricai-mĕ!	Sage her	H
ric mene!	Sage mir	H
jo ricą tibĕ	ich sage Dir	PS

PLB
rici våpăk kå naimo, kå dvemo<br	H
rici våpăk kå naimo, kå dvemo<br	H
rici våpăk kå naimo, kå dvemo<br	H
rici våpăk kå naimo, kå dvemo<br	H
rici våpăk kå naimo, kå dvemo<br	H
rici våpăk kå naimo, kå dvemo<br	H
rici våpăk kå naimo, kå dvemo<br	H
darų! Slaisĕs tåi? Tibĕ joz ricą tü tåi jis dif. Tåi	PS