pan
Jump to navigation
Jump to search
Bedeutung / Znaczenie
- Pol. pień
Morphologie und Betonung / Morfologia i akcent
n:m:A4a
Etymologie / Etymologia
- tep-n\ bf!!\ ^Пiа czę'^ drzewa (rosnącego lub ścię- vńa 'ts ’ dł^-11! '° ?ałęzi; ^ zl‘öbiony z pnia’, kasz. pen,
Stamm Stock'“t ZWУ“e demin- íеЛ 'der Klotz’
- trÄ;-e;zBr klt’ tpjeAk 'pniak; kwiat d°-
3, ucas , cz. dial. 1 ksiązkowe рей, pnĕ 'pień, kloc; rodzaj ula zrobionego z pnia', sla. рей, „js(l W u . , pånj, dial. także pcj 'das stecken gebliebene abgehauenen Baumes, der Baumstock; der Stamm, amTem Bretter gemacht werden, der Brettbaum, das BiegeuX der Bienenstock, sch. panj, pänja 'pień, pniak, pLieŕ bg. ПЫI ts. , maced. пен 'ts.', ros. nem, mm 'ts.' dial! także ul , ukr. пень, пил 'ts.’, br. пень, пня 'pień pniak’ z odpowiedników pozasłow. por. stind. plnakam 'Stab, Stock Keule’, grec. тшi 'dyl, tarcica; tablica do pisania', śrdn. vine 'Holzhaufen’ (Vasmer, REsY, II, s. 335 z dalszą bibliografią).
- a.p. (c) - Derksen: 427