pan

Bedeutung / Znaczenie

• Pol. pień

Morphologie und Betonung / Morfologia i akcent

n:m:A4a

Etymologie / Etymologia

— tep-n\ bf!!\ ^Пiа czę'^ drzewa (rosnącego lub ścię- vńa 'ts ’ dł^-11! '° ?ałęzi; ^ zl‘öbiony z pnia’, kasz. pen, Stamm Stock'“t ZWУ“e demin- íеЛ 'der Klotz’

trÄ;-e;zBr klt’ tpjeAk 'pniak; kwiat d°-

3, ucas , cz. dial. 1 ksiązkowe рей, pnĕ 'pień, kloc; pnntüh — papår

rodzaj ula zrobionego z pnia', sla. рей, „js(l W u . , pånj, dial. także pcj 'das stecken gebliebene abgehauenen Baumes, der Baumstock; der Stamm, amTem Bretter gemacht werden, der Brettbaum, das BiegeuX der Bienenstock, sch. panj, pänja 'pień, pniak, pLieŕ bg. ПЫI ts. , maced. пен 'ts.', ros. nem, mm 'ts.' dial! także ul , ukr. пень, пил 'ts.’, br. пень, пня 'pień pniak’ z odpowiedników pozasłow. por. stind. plnakam 'Stab, Stock Keule’, grec. тшi 'dyl, tarcica; tablica do pisania', śrdn. vine 'Holzhaufen’ (Vasmer, REsY, II, s. 335 z dalszą bibliografią).