voiknĕt

Bedeutung / Znaczenie

• Pol. uczyć się

Morphologie und Betonung / Morfologia i akcent

v:inf

Etymologie / Etymologia

— *vykniti (-= ^ *vyknęti), *vykne(ts), *vyks, *vycenojt: pol. daw. wyknąć 'uczyć się; przyuczać się, przyzwyczajać się, przywykać’, stpol. tylko 'uczyć się’, kasz. veknęc, vĕkńe 'przyzwyczajać się’, dł. wuknuś, wuknu || wuknjom 'lernen’ gł. wuknyć, wuknu, starsze też wuknuć, dial. wukric 'ts.* (Schuster-Śewc, EWSS, s. 1703), cz. por. navyknouti 'przyzwyczajać’, sła. por. navyknńť 'ts.’, scs. vyknęti 'lernen’, ros. айкнуть, выкну 'przyzwyczajać się’, ukr. por. привúкнути 'przyzwyczaić się’, br. por. прывúкнуць 'ts.’, z odpowiedników pozasłow. por. lit. jiinkstu, junkti 'gewohnt werden’, stind. ńcyati 'ist gewohnt’, zob. Vasmer, REW, I, s. 240 (z dalszą bibliografią). oboczności -nęt || -net w bezokolicznikach czasowników o temacie na *no/e

Beispiele / Przykłady

PLB	DE/FR
voiknĕ vårăt	Er lernet haken	H
detą voiknĕ gornĕt	Das Kind fängt an zu reden	H
joz voik venst'ĕ gornĕt	J’ay appris à parler Vandale	Pf