t'ünăc

Bedeutung / Znaczenie

• Pol. koniec

Morphologie und Betonung / Morfologia i akcent

n:m:B1a

Etymologie / Etymologia

• *кoпъсъ: poi. koniec, końca, kasz. kóńc, końca, dł. kóńc końca, gł. kónc, kónca, cz. konec, końce, sła. koniec, końca, słe* kónec, kónca, sch. kónac, kónca, scs. копъсь, bg. конец, щa] ced. конец, ros. конец, конца, ukr. кiнéць, кiнця, br. канéц канца. — Pierwotne znaczenie 'punkt krańcowy albo Unia krańcowa, koniec, początek’, zob. Sławski, SE, II, s. 418-9 (tam też o dalszych nawiązaniach z bibliografią).
• a.p. (a)° [nov. (b)] - Zaliznâk: 581