pesĕn

Bedeutung / Znaczenie

• Pol. pieśń

Morphologie und Betonung / Morfologia i akcent

n:f

Etymologie / Etymologia

• pĕstib, *phni: pol. pieśń 'krótki utwór wokalny do tekstu

poetyckiego; wiersz liryczny o różnej tematyce, przeznaczony do recytacji lub śpiewu; także: część (rozdział) poematu epickiego’, kasz. pesń 'pieśń, piosenka’, dł. pteń || pĕseń 'ts.; sh^pęsem t&.\ sch. pjisma, rzadziej także pjesna ts.; śpiew . sos. рé*пь Lied. Gesang’, bg. песен 4s.’, maced. песна 'ts.', í^пLS «áи* '.śniew; pieśń', ros. песня. przestarz. яčснь ŠLГU&. уюпо ľ . 'pieśń'. ukr. яóм 'te/, br. яáгил 'ts.' — Pierwotny derywat cd *päi (zob. s. v. pot) utworzony za pomocą sufiksu -***-. por. Meiliet. Et., s. 456, SC, s. 366. — Lehr-Spławiński, Gram. poŁ. s. 35. 82. 98, 155, 176, niesłusznie rekonstruuje formę połab. jako petzn; samogłoska wstaw na między * i n podobnie jak i w innych tego rodzaju wypadkach (por. np. votĕr) nie rozwijała się jako kontvnuant pierwotnego jeru, lecz musiała powstać później i przybrała postać samogłoski zredukowanej wyższej.

• a.p. (a) - Zaliznâk: 558

Beispiele / Przykłady

PLB	DE/FR
püjĕ pesnai	Lieder singen	H
jo cą pesnai p'ot	Ich will Lieder singen	H