påknĕ

Bedeutung / Znaczenie

• Pol. padać, upadać, spadać

Morphologie und Betonung / Morfologia i akcent

v:ninf:A2

Etymologie / Etymologia

— *pikne(lö), *dbn U pokne[tb), *poCe, *pol € (dcl z dn., zob. s. v.), *je(sto) pbćenbjb — Lehr-bpław iński, SO, \ , s. 308-—■ 370, zestawia ze słe. pękali 'an das Waschbrett schlagen’, ros. покнуть 'stukać' (źródła dla wyrazu ros. nie podaje), może też stpol. pczony, por. u Lindego Masz tu pczonyni dowodem słoico panskie (z „Jovialitates” W. Potockiego). Formę *pabi.e(/s)uważa Lelir-Spławiński za oboczną do *pukati, a rozwój znaczeniowy wyrazu połab. przedstawia jako'pukać, stukać’ -> 'upadać ze stukiem’ -> 'upadać’. — Zupełnie nie przekonują ze względów fonetycznych i morfologicznych etymologie Rosta (z *potkne, s. 107, przypis 7) i Brücknera, ZfslPh, VII, s. 42, który zapisy Pattzie, Badsi itd. wiąże z poi. padłszy. — Forma ją påcenə jest utworzona na wzór niem. ist eingefallen. O funkcji przysłówka dånau̯ wr połączeniach z czasownikami zob. s. v.

Beispiele / Przykłady

PLB	DE/FR
påci del vit bügo	Abfallen von Gott	H, HB1
vån påknĕ	Er fällt	H
vån påci	Er ist gefallen	H