nonüsĕ

Bedeutung / Znaczenie

• Pol. nanosić

Morphologie und Betonung / Morfologia i akcent

v:ninf:

Etymologie / Etymologia

— *паппне (zamiast *пaпот ъ, z° • ^ lub poi., ». 210-213) do *штоЫг- teiat• derywat z prefiksem *па- o ""** \gta^i(. njeI1i. odpowied- czasownik byłby dokonany;^ ^gtm,gnąť, „ którą z tych nika znaczeniowego nic <1& Л formacji chodzi), por. poi. namsii, dok. (ГZa(1гi niedok ) 'nosz«c zgromadzić đoi* d* czego; osadzić co £ czym’, pomor. nmwsəc niedok. мei leibeilumgen, 2U. sammentragen’, dl. тшцi, ««***>» f nugt,,,^ in Fülle eintragen', gl. nanosyi, «««oáи dok. nan.eść, m, mulić (o wodzie)’, cz. „«nosili, nanosm dok. nosząc nagro. niadzić', sla. nanosił', imnosim dok. 'ts.', sie. nanositi, -nawjńv, dok. 'eine gewisse Menge durch wiederholtes Tragen hin- schaffen, niedok, (szkodę, -Ł_r- j i — • ~ лu etw. zufiigen’, bg. dial. нанóсям 'herbeitragen, anhäufen1 (Weigand), strus. nanositi, nanoś it niedok. 'przynosić, in- ferre; wkładać, nakładać (broń); zadawać (rany)’, ros< наносгтiь, наношу, наносишь dok. i niedok. 'nanosić, na- znosić (oddzielne przedmioty); znosić, przynosić, przenosić; zadawać, wyrządzać’, ukr. нанóсшпu, наношу, наносит niedok. 'nanosić, znosić, przynosić’ oraz нанóсюпu, наношу, наносит dok. 'nanosić, naznosić’, br. нанóсiць niedok. 'nanosić, znosie, przynosić; zadawać, wyrządzać’ oraz нанасiць dok. 'naznosić, nanosić’. — Lehr-Spławiński, op. с-it., s. 237, przyjmował tu aspekt niedok., opierając się na tym, że dla niem. inf. w zabytku przytoczono formę osobowrą praes., jednak w zabytkach przez inf. tłumaczy się najczęściej zarówno po ab. formy dokonane, jak niedokonane i niezależnie od ego, czy są^ przytoczone w inf., czy w' praes. apisj Noniisse, NonLsse można też odczytać jako no- nvubir >>апeSe^°} *>lanesti, por. poi. nanieść 'nosząc zgro- znatľnb Г CZeg0i 0Sadzi<5 co na fzvm’> podobnych 2ГГ poT<“•пaúa^ ««• «■ ««- нанeèe, Itm““TaiJť bg‘ тнeсá> »aнесéш, niaced. Z; ’тWШ’ros- нaнeсŷ'vSa- nieco mniej piwdonoTT'