meną

Bedeutung / Znaczenie

• Pol. mniemać, myśleć

Morphologie und Betonung / Morfologia i akcent

v:ninf:B4/3

Etymologie / Etymologia

— Lehr-Spławiński, Gram. poł., s. 215, uważa za pożyczkę z śrdn. menen 'meinen' z powodu zakończenia 2. osoby -əfi ±= które jest typowre dla czasowników zapożyczo- nych, odmienianych wr polab. w większości według tematów na *-ati, *-aję. Tutaj jednak pierwsza osoba wskazuje na pienvotne *-g po miękkiej, a więc daje się wyprowadzić z * men jo do *rneniti, por. poi. mienić, mienię 'wymieniać, wymawiać, wspominać; nazywać, mianować, podawać za’, stpol. mienić, mienię 'nazywać po imieniu, nazywać czymś, wymieniać; wypowiadać swroje zdanie, coś mówić, twierdzić, mniemać; myśleć o czymś, mieć coś na myśli, chcieć czegoś’, słi. mjiemc, mjieńą 'nazywać’, dł. mĕnis, menim, także meńas, mcńam 'meinen, daflirhalten, glauben’, gł. menie, тёщи 'mniemać, sądzić, myśleć, mieć na myśli, mieć na uwadze; przypuszczać, domyślać się, spodziewać się’, cz. książkowe miniti 'mieć zamiar, zamierzać; mieć na myśli, rozumieć; sądzić, przypuszczać’, sła. mienü' 'ts.*, słe. meniti, mćnim 'meinen, glauben, daflirhalten’, scs. me- niti, тёпQ 'meinen, glauben, erwähnen, halten für, gedenken’, strus. тёмii, тen]u 'cogitare, putare, dicere’, por. też ukr. reg. пoмiнúтu 'obiecać, zamierzać’. — Zapis Parum Schultzego w drugiej osobie sg. jest może niedokładny zamiast mehniss = jneneś — *тeпiš lub może czasownik ten w połab. wykazuje wahania w koniugacji podobnie jak w dł., zob. wyżej.

Beispiele / Przykłady

PLB
cą tibĕ cĕg ricăt. Joz menăm, joz tex tibĕ rådo met.	PS
tüjă brüt boit. Tåi ni menăs dübră defkă. Tåi cis lă	PS