lecĕ

Bedeutung / Znaczenie

• Pol. leczyć

Morphologie und Betonung / Morfologia i akcent

v:ninf:C4

Etymologie / Etymologia

— Z pierwotnego *Шe (zamiast ЧёòiU, zob. Lehr-Spławiński, Gram. poł., s. 211—212). Przed enklityką samogłoska wygłosowa czasownika nie ulegała redukcji, stąd led-jĕg, ale bez enklityki lecĕ.—Do *ЫёUi, *lěćę: poi. leczyć, leczę dążyć do przywrócenia zdrowia za pomocą leków, zabiegów itp.; usuwać lub łagodzić dolegliwości; uzdrawiać, kuro- wać*, ЛV tym samym mniej więcej znaczeniu: kasz. lećĕo, Ićci, cz. Iéčiii, Ыčíт, sła. łicSW, liecim, słe. Шìii, leötm, sch. ЩШii, łijeoim, bg. лечa, maced. лечи, ros. лечить, лечý, лечить, nkr. rzad. лiчúтu, лiчỳ, лiчuui, br. лячыць. — Staia °gólnosłow. pożyczka z gerin., por. goc. łekinon leczyć, lekeis 'lekarz'

Beispiele / Przykłady

PLB	DE/FR
lekăr lecĕ jig rånų	Der Wund-Artzt heilet die Wunden	H, HB1