kvailĕ

Bedeutung / Znaczenie

• Pol. kwilić, płakać, piszczeć

Morphologie und Betonung / Morfologia i akcent

v:ninf:B4

Etymologie / Etymologia

— *kvile (zamiast *ШШъ, por. Lehr-Spławióski, Gram, poł., s. 212) do *kvüiti: pol. kwilić, kwilę 'płakać cicho, popłakiwać, wydawać głos rzewny, tkliwy; o ptakach: wydawać głos, ćwierkać; śpiewać', kasz. kvilac 'kwilić, popłakiwać’, słi. kvjilćc 'winseln', stdł. kmliś, kwüim 'heulen, jammern, weinen', cz. kvileli, kvilim 'kwilić, popłakiwać; narzekać, biadać', stcz. kviliti || kvieliti 'wehklagen, jammern; quälen', sła. kvilit', kvilim 'narzekać, żałośnie płakać, płakać wysokim, płaczliwym głosem', przen. 'wydawać smutne, płaczliwe dźwięki (np. o wietrze)’, słe. cviliti, cvilim quieken, winseln, jammern’, sch. cvüjeli, cvilim 'kwilić, piszczeć, ^ skamleć, skomleć, skowyczeć’, bg. цвúля 'rżeć (o koniu), maced. щuлu 'ts.; o ptakach: piszczeć, szczebiotać; o ludziac : ubolewać, opłakiwać; narzekać; syczeć (o żmii), ros. ia щúлиться 'płakać (o dzieciach), uki. квилúтu,, квuл 1 'jęczeć, stękać (żałośnie), płakać; krzyczeć żałośnie kach)’.

Beispiele / Przykłady

PLB	DE/FR
detă kvailĕ	Kind qwarret	PS